شنبه ۱۹ مهر ۱۳۹۹ ساعت ۱۵:۱۱
کد مطلب : ۱۵۲۷۵
مستند «خانه دوست» در جشنواره «اینک خاورمیانه» روی پرده می‌رود
۰
به گزارش روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، مستند «خانه دوست» عصر امروز 10 اکتبر 2020 بصورت فیزیکی در جشنواره Middle East Now Film Festival روی پرده می‌رود. همچنين افراد ساكن ايتاليا مى‌توانند فيلم را بصورت آنلاين هم تماشا كنند.
در خلاصه موضوع مستند «خانه دوست» آمده است: این فیلم درباره فیلمساز جوانی به نام «محمدرضا عینی» است که برای ساخت فیلم مستندی از یک آرتیست ایرانی به نام «ابوالقاسم سعیدی» که از بنیانگذاران نقاشی مدرن ایران است و سال‌هاست در خارج از ایران زندگی می‌کند، به پاریس می‌رود؛ اما ماجرا به هیچ وجه آن طور که او فکر می‌کرده پیش نمی‌رود و روند ساخت فیلم دچار چالش‌های جدی می‌شود. این فیلم از قالب رایج مستند پرتره فراتر می‌رود و تقابل دو نگاه و دو نسل را به نمایش می‌گذارد و می‌کوشد تا نشان دهد که چگونه این دو هنرمند که یکی‌شان فیلمسازی جوان است و دیگری نقاشی کهنسال، تلاش می‌کنند تا به نگاهی مشترک برسند...
ابراهیم گلستان در ژانویه 2019 متن کوتاهی به این روایت، درباره‌ی «خانه دوست» و خطاب به کارگردان فیلم نوشته است:
آقای عینی عزیز؛
ساختار داستانت و آنگونه که به تصویرش کشیده‌ای، بسیار عالیست. اگرچه این فیلم بیشتر از آن که پرتره‌ای درباره‌ی سعیدیِ نقاش باشد، بازتاب نوع نگاه تو به او و چشمداشت تو از او در مقام سوژه است. وقتی به عنوان فیلمت یعنی «خانه دوست» نظر می‌کنیم، این رویکرد تو پذیرفتنی می‌شود. تمام تصاویر عریضی که از پاریس و خیابان‌هایش گرفته‌ای، می‌تواند بخشی از همان جستجوی تو برای یافتن «خانه دوست» انگاشته شود.
سعیدی شخصیتی خرسند و متواضع دارد؛ اما حضورش در فیلم به گونه‌ای دیگر است؛ حرف‌هایش بیانگر آنست که او انتظار و آرزو دارد که ارتباط برقرار کند و شناخته شود. تو کوشش او برای آموختن سازهای مختلف موسیقی یا آواز خواندنش را نشان نداده‌ای؛ اگرچه او در این زمینه بسیار تلاش کرده و دستاوردهای خوبی هم داشته است و این شامل تنیس بازی کردن او هم می‌شود. همچنین ما چیزی درباره آن دوره که او در جوانی تقلا می‌کرده تا هنر نقاشی را بصورت آکادمیک بیاموزد، دستگیرمان نمی‌شود. دستاوردها و موفقیت‌های بزرگ او در نقاشی، به عنوان قدم‌هایی که او برداشته تا کارنامه و اسم و رسمی برای خودش دست و پا کند، در فیلم نشان داده نمی‌شود. سوای گفتار متن فیلم، در همان ابتدای کار مشخص نکرده‌ای که او کیست و چقدر ارشمند است.
اگر از تمام حرف‌هایی که زدم بگذریم، باید بگویم که فیلم تو به شکل برازنده‌ای؛ درگیر کننده، جذاب و خوش ساخت است و در مسیر بسیار درستی هم حرکت می‌کند و گنجایش آن را دارد که حتی به فیلم بهتری تبدیل شود و بیشتر از همه نشان دهد که چرا سعیدی، نقاش ستایش‌شده‌ایست؟ آن هم ستایش از سوی کسی که در جستجوست تا اثبات و اظهار کند این چرایی را.
من فکر می‌کنم هر دو شما شایستگی فقط کمی تلاش بیشتر را دارید. استعداد و قریحه تو چنین چیزی را از تو می‌خواهد و انتظار می‌کشد. برایت آرزو می‌کنم آن یک ذره تلاش و زمان بیشتر را!
*ابراهیم گلستان
در خلاصه موضوع مستند «خانه دوست» آمده است: این فیلم درباره فیلمساز جوانی به نام «محمدرضا عینی» است که برای ساخت فیلم مستندی از یک آرتیست ایرانی به نام «ابوالقاسم سعیدی» که از بنیانگذاران نقاشی مدرن ایران است و سال‌هاست در خارج از ایران زندگی می‌کند، به پاریس می‌رود؛ اما ماجرا به هیچ وجه آن طور که او فکر می‌کرده پیش نمی‌رود و روند ساخت فیلم دچار چالش‌های جدی می‌شود. این فیلم از قالب رایج مستند پرتره فراتر می‌رود و تقابل دو نگاه و دو نسل را به نمایش می‌گذارد و می‌کوشد تا نشان دهد که چگونه این دو هنرمند که یکی‌شان فیلمسازی جوان است و دیگری نقاشی کهنسال، تلاش می‌کنند تا به نگاهی مشترک برسند...
ابراهیم گلستان در ژانویه 2019 متن کوتاهی به این روایت، درباره‌ی «خانه دوست» و خطاب به کارگردان فیلم نوشته است:
آقای عینی عزیز؛
ساختار داستانت و آنگونه که به تصویرش کشیده‌ای، بسیار عالیست. اگرچه این فیلم بیشتر از آن که پرتره‌ای درباره‌ی سعیدیِ نقاش باشد، بازتاب نوع نگاه تو به او و چشمداشت تو از او در مقام سوژه است. وقتی به عنوان فیلمت یعنی «خانه دوست» نظر می‌کنیم، این رویکرد تو پذیرفتنی می‌شود. تمام تصاویر عریضی که از پاریس و خیابان‌هایش گرفته‌ای، می‌تواند بخشی از همان جستجوی تو برای یافتن «خانه دوست» انگاشته شود.
سعیدی شخصیتی خرسند و متواضع دارد؛ اما حضورش در فیلم به گونه‌ای دیگر است؛ حرف‌هایش بیانگر آنست که او انتظار و آرزو دارد که ارتباط برقرار کند و شناخته شود. تو کوشش او برای آموختن سازهای مختلف موسیقی یا آواز خواندنش را نشان نداده‌ای؛ اگرچه او در این زمینه بسیار تلاش کرده و دستاوردهای خوبی هم داشته است و این شامل تنیس بازی کردن او هم می‌شود. همچنین ما چیزی درباره آن دوره که او در جوانی تقلا می‌کرده تا هنر نقاشی را بصورت آکادمیک بیاموزد، دستگیرمان نمی‌شود. دستاوردها و موفقیت‌های بزرگ او در نقاشی، به عنوان قدم‌هایی که او برداشته تا کارنامه و اسم و رسمی برای خودش دست و پا کند، در فیلم نشان داده نمی‌شود. سوای گفتار متن فیلم، در همان ابتدای کار مشخص نکرده‌ای که او کیست و چقدر ارشمند است.
اگر از تمام حرف‌هایی که زدم بگذریم، باید بگویم که فیلم تو به شکل برازنده‌ای؛ درگیر کننده، جذاب و خوش ساخت است و در مسیر بسیار درستی هم حرکت می‌کند و گنجایش آن را دارد که حتی به فیلم بهتری تبدیل شود و بیشتر از همه نشان دهد که چرا سعیدی، نقاش ستایش‌شده‌ایست؟ آن هم ستایش از سوی کسی که در جستجوست تا اثبات و اظهار کند این چرایی را.
من فکر می‌کنم هر دو شما شایستگی فقط کمی تلاش بیشتر را دارید. استعداد و قریحه تو چنین چیزی را از تو می‌خواهد و انتظار می‌کشد. برایت آرزو می‌کنم آن یک ذره تلاش و زمان بیشتر را!
*ابراهیم گلستان
